April... the way it sounds is so charming

i chose April as my blog name. it isn't just because i enjoyed the movie "the revolutionary road" and its character. there are several reasons why i chose it:
-i personally so much love and enjoy the spring season,especially the month of April...
-i just love the way the word "April" sounds
-I liked the movie "the revolutionary road"
-i so much love Kate Winslet as she is my most favorite actress.
-surprisingly the time i first created this blog was April....
So, there are so many reasons... sometimes i hate all the reasons, but sometimes, ironically,i turned out to be the one who likes reasoning.

дэпрээст орох шиг болоход цаас үзэг авлаа...

үзэг өөрөө л цаасан дээр бичсэнээс би бичээгүй шүү. тэгээд ч одоо дэпрээс надаас явчихсан байна. хөх инээд ч хүрэх шиг шүлэг бичсэн гэж бодохоор, нэг бол бяцхаан яруу найрагчийнх шиг омог бардамнал цээжний гүнд нууц далд хадгалаастай,сэмхэн баярлаж суух шиг. юутай ч тэмдэглэлдээ үлдээе дээ. Гунигтай ч бай үүлтэй ч бай сар нар гийгүүлсэн ч бай надаас л тасарсан миний л дурсамж юм хойно дэпрээстэй энээ тэрээ гэж цоллоод орхигдуулбал гомдох байлгүй дээ :Р

шууд копи паст хийхээр болохгүй байхын, нэг нэгээр нь л бичиж дээ, одоо яая гэхэв бичих дуртай хүн,кк

Одоо...яаж би чамтай үүрд үлдэх вэ?

Би унтмааргүй байна,гүн нойронд автмааргүй байна
Яаж ч хичээгээд үл санах зүүдний ертөнцөд очмооргүй байна
Бүтэн шөнөжин зөвхөн энд л суугаад
Бүдэг гэрэлтэй нөхөрлөмөөр байна
Тэр ч бас ярьдаг юм, намайг тэр ойлгодог юм
Түүнтэй би бүхнээ хуваалцмаар байна,гарцаагүй тэр л тэсвэртэй сонсоно
Өнгөрсөн одоо ирээдүй 3ын "одоо" л энд үнэн
Өнийн дурсамжууд халуунаар дурсагдахаа больж
Өртөөлөн ирэх ирээдүй ч өөдрөг гэрлээ харамлах цагт
Яг л энэ "одоо"г цас шуурсан
Бүрхэг шөнийн зүүдээр сольмооргүй байна
Яаж би чамтай үүрд үлдэх вэ?

April Wheeler ийн тухайд

миний хайртай жүжигчин оскар авсан явдал бол бас л миний хувьд түүнээс дутуугүй баярласан үйл явдал байлаа. Хэдийгээр тэр гайхалтай, амьд, хэзээд хүний сэтгэлд мөнхрөн үлдэх дүрүүдээ мэдээж шагнал горилж хийгээгүй, гэхдээ хийсэн хөдөлмөрөө тийн үнэлүүлэх нь бас мэдээж сайхан байх. Ханна Шмит бол гайхалтай дүр, гэхдээ энэ тухай би дараа заавал бичнэ.Харин өнөөдөр би April Wheeler ийн дүрийн талаар бичмээр байна, хэдэн хоногийн өмнөөс л бүр бодогдоод энэ тухай заавал ч үгүй нэг юм эрээчиж байж л энэ санаа амрах гээд байгаа болтойдог оо. За тэгээд цаашид түүнийг А гээд явчий дөө.
А бол сайхан эмэгтэй, тэр нэгэн үдэшлэг дээр ихэмсэг дээгүүр харцтай, ганган турьхан хар даашинзтай, хурууныхаа завсар нарийхан янжуур хавчуулан барьсан бүжиглэж байгаа олныг ажинхан их л учиртай харц тодруулан сууж байсан бүсгүй юм. Хэн ч харсан түүнд шууд л дурламаар(миний бодлоор л доо, надад бол тийм эмэгтэй таалагддаг). Энэ үдэшлэг дээр тэрээр ирээдүйн нөхөр болох Фрэнктэй танилцаж улмаар гэр бүл болж хоёрын хоёр хөөрхөн хүүхдүүдийн эцэг эх болно. за ингээд байвал их нурших төлөвтэй,үйл явдлыг нь бичихээ болий доо,шууд л гол юмандаа орий. Април гэдэг бүсгүйн хувь заяа даанч ээдрээтэйгээр өрнөсөн,гэхдээ тэр эцэст нь үхсэнээр энэ их хувь заяаны хүлээснээс мултарч амарсан байх. Түүний үхлийг нэг хэсэг нь амиа хорлолт гэж байхад зарим хэсэг нь золгүй тохиолдол гэнэ. Миний бодлоор бол энэ золгүй явдал байсан гэж бодож байна. Найруулагч Сэм гуайгаас нэг асуух юмсан,номын зохиолч аль хэдийн мөнх бусыг үзүүлсэн л дээ. Түүнийг амиа хорлосон гэж үзэж байгаа хүмүүс болохоор түүнийг энэ амьдарлаас бүрмөсөн уйдсан,цаашид тэмцэх зориг нь мохсон тул тэр энэ бүхэнд цэг тавьсан гэж үзэж буй. Харин минийхаар бол Април итгэл найдварынхаа хөвчийг дахиад жоохон тэнийлгэж, үлдсэн жаахан тэсвэр тэвчээрээрээ дахиад нэг тэмцэлдээд үзье гэж шийдсэн. Тэр Фрэнкд хэдийгээр бм чамд хайргүй болсноо сая л мэдлээ гэж хэлдэг боловч тэр бол уурын мунхгаас болж л тэгж хэлсэн.Үнэндээ тэр Фрэнкд маш их хайртай гэдгээ ойн цоорхойд ганцаараа байж тунгаан бодохдоо ухаарсан байх. Тэгээд парис явах мөрөөдлөө тийм амархан орхиогүй, учир нь тэр фрэнк ч гэсэн өөрт нь хайртайг мэдэж байгаа бөгөөд дахиад магадгүй энэ явдал намжсаны дараа тэр Фрэнкд энэ саналаа дахин тавибал Фрэнк өөрөөр хандах ч юм билүү... тэр ямар ч гэсэн тийм амар бууж өгөөгүй л байх ёстой доо гэж л бодогдоод байгаа юм даа. Магадгүй шал эсрэгээрээ тэр үнэхээр амиа хорлосон ч байж болох л доо, гэхдээ би тийм байлгахыг хүсэхгүй байна.Эндээс анх Април энэ амьдралдаа хөл тавихдаа бэлэн байсан уу? гэсэн асуулт гарч ирнэ. Миний бодлоор тэр бэлэн байсан, тэрийгээ ч харуулсан, тэр хүүхдүүдээ сайн ээж нь нөхөртөө халамжит хант нь байж чадсан гэхдээ юу түүнийг энэ бүхнээс няцсан юм шиг харагдуулаад байна гэхээр тэдний амьдралын хэв маяг юм. Тэр Парист очсон ч ялгаагүй тэр сайн эх, сайн хань байж чадах л байсан. Април өөрөө нэгэн хувь хүн тэгээд үүнийгээ өөртөө хүлээн зөвшөөрүүлэх арга нь яавч жирийн нэгэн 50аад оны субурбан гэрийн эзэгтэй байснаар хэрэгжиж чадахгүй гэдэг нь тодорхой байсан. Эмэгтэй хүн хүнтэй сууж хүүхэд гаргаснаар хувийн хүсэл эрмэлзлэл , мөрөөдлөөсөө хагацна гэдэг нь даанч нэг эртний балай ёс жудагтай л холбоотой юм дөө.
Ер нь Април Фрэнк 2ын өмнө бусдын л адилаар өнөөх чухал сонголт тулж ирсэн. Тэр бол хэзээ нэгэн цагт гарцаагүй ирэх сонголт юм. Би бодохдоо ихэнх хүмүүс эхний сонголтыг л дагадаг, эхний буюу хариуцлагатай, яавал зохих, аль ашигтай хэрэгтэйг сонгодог. Харин 2дахь сонголт гээд байгаа маань нөгөө л хүсэл тэмүүллийнхээ ардаас алдалгүй мөшгих зам буюу юу хүссэнээ л хийх юм. Би ч бас тийм л сонголтын өмнө байна, гэхдээ сонголтоо хийхэд минь цаг хугацаа байгаа нь сайхан. Април жүжигчний мэргэжилтэй, тэр ч утгаараа сэтгэл хөдлөл ихтэй байж таараа. Тэр ухаалаг байсан уу гэвэл зарим талаар тийм зарим талаар үгүй. Түүний Парис явах санаа үнэндээ хэний ч арааны шүлсийг гоожуулам байсан, бас огт бүтэхгүй санаа ч байгаагүй. за би ч одоо нэг их хүн болж хөөрхий Априлийгаа шүүхгүй ээ. Цаашаа яваад байвал зүгээр баахан худлаа хоосон онолдож сүүлдээ тэрэндээ өөрөө хууртаад дуусах юм шиг байна. Зүгээр л сэтгэгдлээ л эвтэйхэн бичий гэж бодсиймсан. Април дотоод совиндоо энэ амьдрал нь яавч түүний хүссэн амьдрал нь биш гэдгийг мэдрээд байсан,тиймдээ ч алхам хийхээр зориглосон. Харин тэр дахин жирэмсэлж,Фрэнк албан тушаал дэвших болж түүний мөрөөдөлд цэг тавихаар "Хувь тавилан" гэгч хүчтэй шуургалан орж ирсэн. Түүнд маш том цохилт болсон, хүүхдээ зулбуулах багаж нууж байсныг нь бодвол тэр хүсэл мөрөөдөлд нь хаалт болох юуг ч ямар ч үнээр хамаагүй золиослоход бэлэн байсан.Бас нөгөө талаар тэр энэ хуурамч худлаа инээмсэглэх,хамгийн сайхан бялууны жортой, гадаах цэцэрлэгээ хамгийн сайхан янзалсан, аз жаргалтай сэтгэл хангалуун байгаа гэрийн эзэгтэйн дүрд дахин тоглох тэсвэр тэвчээр нь эцэстээ хүрсэн байсан . Тэр Парис явна гэдэгтээ тун их итгэлтэй, бүх бэлтгэлээ базаачихсан мөн дахиж энэ хоосон жүжигт дахиж тоглох хэрэггүй болсон гэдэгт бүрэн итгэчихсэн байсан тэр л үед бүх юм орвонгоороо эргэхэд түүний эмзэг турьхан сэтгэл нь дотроосоо заналтайгаар тал тийшээ урагдсан мэт болсон биз. Тэр эгэл эмэгтэй биш байсан, түүнд өөрийгөө сатааруулан аар саар юмаар сэтгэлээ зогоон энэ амьдралдаа намагт шигдэх мэт үлдэх нь түүнд бүх юм дууссан мэт л санагдсан байх. Гэхдээ... тэр юу ч үгүй шавхагдаж дуусаад байсан тэсвэр тэвчээрээ эцсийн нэг удаа шавхаад үзье гэж бодсон... ингэж л дууссан тэрнээс Април шууд тэр дороо "хувь тавилан"ийнхаа өмнө сөхөрч, цөхөрлийн дуунтай бууж өгөөгүй юм...
Ёох, ингэж бичиж,ингэж өөрийнхөөрөө орчуулж байж л санаа минь амрах байж дээ. Гэхдээ би энэ киног дахиад олон удаа давтан үзэх болно учир нь үзэх болгонд арай өөр нүд арай өөр сэтгэлээр үздэг болохоор мөн адил арай өөр зүйлийг мэдрэнэ байх.
Номыг нь уншаагүй болохоор цэвэр кинон дээрээс үзсэнээрээ л бичих юм даа. 2 удаа үзсэн.

found myself again yesterday while i was speaking with my piano...

sometimes, there's a time when you feel like you're lost in this messy life. I am not sure about calling this life messy, some say everything in this life is beautiful,but again,i'm not sure about this either.About the past few days: i was right in the middle of a thick mist,that i got confused and irritated because i couldn't see through that mist. i got angry so often, hissing at everything in sight,my whole being was in that stupid frame. Of course, as usual i couldn't identify the reason behind my strange behavior immediately. Though i got only a slightest idea(shot by an arrow) i didn't think it was due to it. But yesterday when i was playing my piano(speaking heart to heart) the realization hit me. i fell in love with the stranger and this fact was eating up my mind subconsciously. i was so much delighted indeed right after i saw him at that moment, but the idea of ever letting my heart be trapped in the eyes of the stranger was unacceptable or seemed too unreal. I was happy at first because i thought this little temporary affection would warm my long-frozen heart. i was almost sure that this won't last any longer. Unusually, it lasted for whole 4 days and i couldn't stop seeing him in my night and day dreams. well, okay i was going to write about how i found myself. when i was speaking to my piano, i realized that i myself wanted so badly this first sight or whatever may people call "love". "people say love hurts, but i want to feel the depth of that hurt" i even wrote this sentence on my scrapfiles sometime before. it means i was hungering for love even if it is an unrequited love. But when i face it myself, i was ridiculously coward. I couldn't agree with that( with ever depending on someone stranger). Now I seem to agree,and it lightens everything in return: my vision that was blocked by that thick mist and my soul. i regained my energy and it helps me to be isolated, i have done the chores lightheartedly and without feeling lazy. I responded and reacted in the most appropriate way to what others say and do. This is a big plus:because if i want to live peacefully,not arguing with anybody is the best way. i woke up this morning without any difficulties at five o'clock, the dawn wasn't yet there, the sky had a strange mix of colours. maybe not strange, considering the fact that this was the first ever getting up early in a long time.I wanted to watch the movie "the Elizabeth" on tv that somehow i managed to get up. I planned to see the moment of darkness turning into a dawn's light(or the dawn Eos) .But i was so into the film that i missed it. Pity!though i still have many mornings ahead i wanted to see this particular morning's dawn, because it is unique and time stole it from me.
well, enough for now, for i got some errands to run now.