үзэг өөрөө л цаасан дээр бичсэнээс би бичээгүй шүү. тэгээд ч одоо дэпрээс надаас явчихсан байна. хөх инээд ч хүрэх шиг шүлэг бичсэн гэж бодохоор, нэг бол бяцхаан яруу найрагчийнх шиг омог бардамнал цээжний гүнд нууц далд хадгалаастай,сэмхэн баярлаж суух шиг. юутай ч тэмдэглэлдээ үлдээе дээ. Гунигтай ч бай үүлтэй ч бай сар нар гийгүүлсэн ч бай надаас л тасарсан миний л дурсамж юм хойно дэпрээстэй энээ тэрээ гэж цоллоод орхигдуулбал гомдох байлгүй дээ :Р
шууд копи паст хийхээр болохгүй байхын, нэг нэгээр нь л бичиж дээ, одоо яая гэхэв бичих дуртай хүн,кк
Одоо...яаж би чамтай үүрд үлдэх вэ?
Би унтмааргүй байна,гүн нойронд автмааргүй байна
Яаж ч хичээгээд үл санах зүүдний ертөнцөд очмооргүй байна
Бүтэн шөнөжин зөвхөн энд л суугаад
Бүдэг гэрэлтэй нөхөрлөмөөр байна
Тэр ч бас ярьдаг юм, намайг тэр ойлгодог юм
Түүнтэй би бүхнээ хуваалцмаар байна,гарцаагүй тэр л тэсвэртэй сонсоно
Өнгөрсөн одоо ирээдүй 3ын "одоо" л энд үнэн
Өнийн дурсамжууд халуунаар дурсагдахаа больж
Өртөөлөн ирэх ирээдүй ч өөдрөг гэрлээ харамлах цагт
Яг л энэ "одоо"г цас шуурсан
Бүрхэг шөнийн зүүдээр сольмооргүй байна
Яаж би чамтай үүрд үлдэх вэ?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment